Bij Dialyse Centrum Groningen (DCG) dialyseren zo’n 175 patiënten. Ieder van hen met een eigen verhaal. Eens in de zoveel tijd komen we een verhaal tegen dat wel heel bijzonder is. Zo ook het verhaal van Tineke Kooistra die al 40 jaar nierpatiënt is en in 1980 begon met dialyseren bij het DCG.

‘Ik startte met hemodialyse destijds’, begint Tineke haar verhaal, ‘en in de jaren die volgden hebben alle vormen van nierfunctievervangende therapie de revue gepasseerd. Tot ik getransplanteerd kon worden. Dat was heel fijn en mijn nieuwe nier heeft het 18 jaar gedaan! Tot ongeveer 2000, toen heb ik buikdialyse gedaan en nu dialyseer ik al weer 14 jaar thuis in de nacht. Weer via DCG.’

‘Omdat ik in de nacht dialyseer, beïnvloedt het mijn dagelijkse leven heel weinig. Je leert er mee leven en het wordt onderdeel van je leven. Maar toen ik de bloemen van DCG ontving en de envelop openmaakte dacht ik wel even: oh ja, dat is ook zo! Het was bijzonder dat er even aandacht voor was dat ik al zo lang dialyseer en fijn om de kaart te lezen. Ik heb samen met mijn man herinneringen opgehaald aan hoe het vroeger ging en hoe het nu gaat. En heb de kaart even op de foto gezet en gedeeld met familie en vrienden’. In de loop van de jaren is nogal wat veranderd blijkt al snel uit het verhaal van Tineke. ‘Ik kan er wel een boek over schrijven, zo veel is er veranderd. Van de manier van vastleggen, de protocollen die er tegenwoordig zijn, privacy die veel meer meespeelt en ga zo maar door. In het begin bijvoorbeeld, mocht ik heel veel niet eten en drinken. Alles moest zoutloos, brood, melk, koffiemelk, kaas en ga zo maar door. Nu mag veel meer. Sterker nog, goed en divers eten wordt zelfs gestimuleerd.’

‘Ik word nu als patiënt overal bij betrokken, mijn mening is belangrijk’

In de dialyse zelf is niet heel veel veranderd geeft zij aan. ‘Vroeger dialyseerde ik 2 keer in de week 7 uur. Later werd dat 3 keer in de week 4 uur en nu dialyseer ik thuis om de nacht 8 uur lang. In de begeleiding daarentegen is heel veel veranderd. Elke dialyseverpleegkundige heeft een eigen, vaste groep patiënten waar zij mee overleggen. Vanuit de thuisdialyse heb ik ook een vast aanspreekpunt. Ook wordt je nu als patiënt overal bij betrokken. Mijn mening is belangrijk en ik mag zelf meedenken over mijn behandeling. Je kan daar tegenwoordig heel ver in gaan en dat was vroeger absoluut niet zo. Die eigen inbreng bevalt mij goed. Ik regel het liefst zoveel mogelijk zelf, dat geeft me regie over mijn eigen leven en geeft veel vrijheid. Met de thuisdialyse zoals ik dat nu doe kan ik zelf indelen wanneer ik dialyseer en dat maakt mij heel flexibel.’

‘Is er nog tijd voor een korte anekdote die het verschil tussen vroeger en nu heel mooi weergeeft?’, vraagt Tineke. ‘Ik kan me namelijk nog herinneren dat we vroeger tijdens de dialyse op zaal mochten roken. Nu is dat natuurlijk ondenkbaar! Ik rookte regelmatig samen met de verpleegkundige nog een sigaretje nadat ze mij had aangesloten’, lacht ze. ‘Dat waren hele gezellige momenten waarin we even aan het kletsen waren. Dat kletsen is trouwens iets wat nog steeds wel gebeurd hoor. Wat dat betreft is er dan ook weer niks veranderd. Alleen kletsen we nu zonder sigaretje,’ sluit ze haar verhaal glimlachend af.

Deze pagina delen: